زندگی باورنکردنی قبیله آدم خوارها در قرن 21
به گزارش مجله رویگری، در ارتفاعی بالاتر از درختان جنگل بارانی در پاپوآی اندونزی، قبیله کوروای به دور از سایر مردم دنیا زندگی می نمایند. تا سال 1970 هیچ کس نمی دانست که چنین قبیله ای وجود دارد. با خبرنگاران همراه باشید.
در اعماق این جنگل بارانی در اندونزی و در منطقه جنوبِ شرقی پاپوآ، حدود 3000 فرد درخت نشین در خانه هایی در ارتفاع بیش از 30 متری از سطح زمین و کاملا جدا از سایر جهانیان زندگی می نمایند.
این قبیله درخت نشین هیچ رابطه ای با سایر فرهنگ ها ندارند و تا سال 1970 فکر می کردند که هیچ قبیله دیگری بر روی زمین زندگی نمی نمایند. در سال 1974، محققان غربی نخستین ارتباط را با این قبیله زمانی برقرار کردند که با 30 مرد کوروایی در ساحل جنوبی رودخانه Upper Eilanden روبرو شدند.
بعد از این نخستین ملاقات، این افراد کوروایی همراه با مطالعات انسان شناختی و فیلم های مستندی مانند ارباب بهشت به جوامع غربی معرفی شدند. این علنی سازی باعث شد تا این قبیله به خاطر معماری استثنائی سر به فلک کشیده خانه هایش و نیز سنّت آدم خواری بسیار معروف گردد.
کوروایی ها خانه هایشان را بر روی پایه های چوبی ساخته اند تا از خورده شدن یا اسیر شدن زنان و بچه هایشان به وسیله قبایل رقیب جلوگیری نمایند. از سویی معماری این خانه ها که ارتفاعشان گاه به بیش از 35 متر هم می رسد خانواده ها را در برابر هجوم پشه ها، آتش سوزی، سیل و ارواح شیطانی مصون می دارد.
این اقامت گاه ها با استفاده از 4درخت انجیر هندی، ونبوم و نخل ساگو، تجهیزات باستانی و مهارت های صعود مردم کوروایی ساخته شده است. آنها کارشان را با یک پایه چوبی در وسط سازه مورد نظر شروع می کردند و بعد تیرک ها را برای حفظ و پوشش دادن آن پایه، به چهار گوشه خانه اضافه می نمودند.
بعد، کف خانه با استفاده از شاخه های نخل ساگو ساخته و با الیاف گیاه رافو گره زده می شد. آخرین پایه دندانه دار برای خانواده های پرجمعیت در قالب نردبان به این بنا اضافه می شد تا بتوانند داخل آن زندگی نمایند. مهم ترین نکته درباره این اقامت گاه ها این است که عمرشان اغلب بین یک تا پنج سال بوده و بعد از آن باید خانه نوی ساخته گردد.
زمانی که یک خانه به طور کامل ساخته می گردد، کوروایی ها بر اساس سنّت های خود آن را تقدیس می نمایند. بر روی پلّه های خانه و ورودی و شکاف هایی که بر روی سقف برای خوش آمدگویی ساخته شده، چربی حیوانی می مالند. بعد چاله های آتش اضافه می گردد، خانواده ها هم از دریچه کفی زیر پایشان محافظت می نمایند؛ دریچه هایی که برای مواقع ضروری هنگام آتش گرفتن خانه ساخته شده است.
هر خانه حدودا شامل دوازده نفر است که به وسیله پدر خاندان مدیریت می گردد. ازدواج ها بین دو عضو از قبایل مختلف اجرا شده و مردان می توانند چندین همسر داشته باشند. سوای خانه های درختی شان، بر افراد این قبیله فشار زیادی وارد است چرا که گفته می گردد آنها یکی از آخرین قبایل شناخته شده در آدم خواری هستند، هرچند که بسیاری از انسان شناسان بر این باورند که این سنّت طی 20 سال اخیر به جا آورده نشده است و تا حدود زیادی از آدم خواری فاصله گرفته اند.
زمانی که آدم خواری انجام می شد، در واقع این آئین بر اساس باورهای مذهبی کوروایی ها درباره مرگ و سِحر و جادو انجام می گرفت. باور عامه بر این بود که آنهایی که خورده می شدند به دست شیطان افسون شده بودند و به آنها خاخوآ می گفتند. روستاییان رو به مرگی که نام خاخوآ و آن فرد را زمزمه می کردند کشته یا خورده می شدند.
با این که کوروایی ها سال ها در انزوا بودند اما نسل نو آنها با دنیای بیرون آشتی نموده و به روستاهای همسایه در این جزیره قدم نهاده است. آمار نشان می دهد که هنوز حدود 3000 نفر از افراد این قبیله به جا مانده اند، یعنی تنها یک نسل از ساکنان درخت نشین که کشف نشده به جای مانده بودند.
منبع: کجارو / allday.com