انتشار دست نوشته های نو از مهم ترین ماجراجوی قرن نوزدهم - مجله رویگری

این کتاب که به همت فرانسوا بوناردل، استاد فلسفه و ادیان دانشگاه سوربن و تحت عنوان میلارپا، یوگی شاعر منتشر شده درباره میلارپا، بزرگ ترین حکیم بودایی تبتی و یوگی شاعر تبتی است. بوناردل که در پاییز سال 2018 به یک کنفرانس در شهر دیی-له-بن در فرانسه دعوت شده بود اجازه یافت از آرشیو این نویسنده و ماجراجوی بزرگ فرانسوی در منزل او تماشا و به دست نوشته ها و نامه های ردوبدل شده بین او با همسرش دسترسی پیدا کند.

بوناردل از میان این آرشیو به متون جالب توجهی دست یافت که تاریخ 8 فوریه 1915 را بر خود داشتند. از جمله نامه ای که داوید نئل در آن نوشته بود من با یوگی، شاعر اهل تبت شروع به خواندن زندگی ملارپا، حکیم بزرگ بودای تبتی نموده ام. او می دانست که من زندگی نامه ملارپا را به زبان فرانسه نوشته ام و نسخه کامل آن آماده انتشار است... با این حال این متن هرگز تا به امروز رنگ چاپ به خود ندید و دست نویس آن هم پیدا نشد تا این که یک تیم تحقیقاتی برای پیدا کردن آن دست به کار شدند.

فرانسوا بوناردل در ادامه می گوید نمی دانیم چرا این پروژه که او را تا سال 1916 مشغول نموده به یکباره رها شده است. او با انتشار این کتاب قرار بوده میراث ارزشمندی از منظره ها باشکوهی که به آن فکر می نموده و نیز آداب و رسوم تبتی ها را که شخصا کشف نموده بوده برای اروپایی ها به ارمغان آورد. این متن بعلاوه یک الکساندرا داوید نئل با خلق وخوی راهب وار فرارادیکال را نشان ما می دهد که او را به گفته خودش به یوگی شاعر بیشتر پیوند می دهد.

متنی که به تازگی رنگ چاپ به خود دیده درباره انکار و کنار گذاشتن، دروازه ای به سوی آزادی های درونی است که خوانندگان را بیشتر با شخصیت نویسنده و ماجراجوی فرانسوی قرن نوزدهم میلادی آشنا می سازد.

الکساندر دیوید نائل کاشف و ماجراجوی بزرگ فرانسوی و نویسنده مجموعه غنی و ارزشمندی از سفرنامه ها، رمان ها، سفرنامه ها، بودیسم و نیز حجم قابل توجهی از نامه نگاری است. او به ویژه اولین زن غربی بود که وارد شهر لهاسا، مرکز تبت و مرکز معنوی دین بودایی شد؛ شهری که ورود به آن برای خارجی ها ممنوع بود.

او بعلاوه که یک زن فمنیست پیشرو بود و اولین زن اروپایی بود که با دالایی لاما، رهبر دینی بوداییان تبت ملاقات کرد و یک سفر چهارده ساله را به آسیا در اوایل دهه 1920 میلادی شروع نمود. او با تبدیل دیی-له-بن به اولین شهر وارث خود در زمان مرگش در سال 1969 خانه و حق چاپ همه آثار و مجموعه ها و نیز عکس هایش را به این شهر واگذار کرد.