کوچه قورباغه در تهران کجاست؟
به گزارش مجله رویگری، اهالی محله دزاشیب می دانستند با هر قدمی که در کوچه آشتی کنان بردارند چند قورباغه به هوا بلند می گردد و صدایشان سکوت کوچه را می شکند. به همین دلیل به آن کوچه قورباغه می گفتند. باغ دوقلو و کوچه حمام و سرآسیاب هم از دیگر کوچه های محله بود که بر اثر گذر زمان اثری از آن ها باقی نمانده است. دزاشیب خاطرات شمیران را از گذشته تا امروز با خود حمل می نماید.
جهت دریافت خدمات طراحی سقف شیبدار ویلا با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. گروه آبان با سالهای تجربه طراحی معماری و ساخت و مشارکت در پروژه های کوچک و بزرگ بهترین انتخاب جهت مشاوره و اجرا میباشد.
خبرنگاران- مرضیه موسوی: شیب زیاد کوچه ها و گذرها نام محله را با خود آورده بود؛ دزاشیب که در متون تاریخی به نام آذرشیب هم خوانده می شد. سراسر محله باغ های بزرگی بود که عمارت های قاجاری میان آن خودنمایی می کرد. سید محمد سادات حیاط شاهی دبیر شورایاری و از اهالی قدیمی محله دزاشیب می گوید :محله دزاشیب باغ های زیادی داشت که تعداد کمی از آن ها باقی مانده است. یکی از این باغ ها باغ ملاکنی بود. تا دوره پهلوی تنها جاده ای که به سمت کاخ نیاوران می رفت جاده نیاوران بود. اما در دوره پهلوی جاده تازه ای به سمت نیاوران ساخته شد که دقیقاً از وسط این باغ می گذشت و باغ حاج ملاکنی را به 2قسمت تقسیم می کرد. به همین دلیل به آن باغ دوقلو می گفتند. از باغ های قدیمی محله تنها باغ اعلم باقی مانده که بخشی از آن به پارک مینا و بخشی به عنوان مرکز ستاره شناسی در دسترس است. همچنین باغ خانواده اعلا که حالا کاربری انجمن خوشنویسان دارد.
کوچه های شیب دار دزاشیب در ادامه جهت خود به سمت شمال، در تقاطع قیطریه فعلی به یخچال بزرگ شمیران می رسید که زمستان و پاییز پر از یخ می شد و در تابستان و بهار یخ مورد احتیاج شمیران را تأمین می کرد. حیاط شاهی از کوچه سرآسیاب می گوید که چشمه های فراوانی داشت و اهالی دزاشیب و شمیران غله خود را در آن آسیاب می کردند :سرآسیاب از اراضی شمال دزاشیب بود که آب فراوانی داشت. بین 20 تا 30 چشمه در این گذر وجود داشت و کافی بود 5 متر زمین را بکنی تا به آب برسی. وجود همین آب ها بود که آسیاب شمیران را به کار می انداخت. به همین دلیل به آنجا سرآسیاب می گفتند. محله دزاشیب قنات های بسیاری داشت که همه آن ها کور شدند یا آبشان خشک شد. این قنات ها همه آب مورد احتیاج اهالی را تأمین می کردند. یک مظهر قنات در خیابان لواسانی بود. آب انبارهایی هم وجود داشت که با چند پله به محل تجمع آب می رسیدند و برای استفاده عموم مردم ساخته شده بودند. گذر سرآسیاب به دلیل آب زیادی که همواره در سطح زمین وجود داشت همواره گلی بود و به آن کوچه لشان هم می گفتند؛ یعنی کوچه ای که به دلیل آب گل آلود همواره گل و شل بود.
اهالی نام آشنای دزاشیب
از قدیمی ترین اماکن تاریخی محله دزاشیب تکیه دزاشیب است که قدمتی بیش از 120 سال دارد. این تکیه با ستون های سبز و سقف بلند در ایام محرم و صفر و مناسبت های مذهبی محل تجمع اهالی دزاشیب و برگزاری مراسم عزاداری است. دزاشیب در دهه های گذشته محل سکونت افرادی خانواده دکتر فلسفی، امان الله خان اردلان، زین العابدین رهنما، نیما یوشیج، سیمین دانشور و جلال آل احمد و افراد سرشناس دیگری بوده است. خانه سیمین و جلال از معدود خانه های قدیمی به جامانده در این محله است که به عنوان خانه موزه، درهای آن به روی مخاطبان باز است. حیاط شاهی می گوید :محله دزاشیب یک قبرستان قدیمی داشت که آقای اعلا از چهره های سرشناس محله در دوره پهلوی آن را تخریب کرد و در آن مدرسه ساخت. اغلب بچه های محله از جمله من در این مدرسه درس خوانده اند. بافت محله طی این سال ها تغییر چشمگیری داشته و ساختمان های نوسازی در آن ساخته اند. باغ ها به زمین های کوچکتری تقسیم شده و تعداد کمی از خانه های قدیمی در محله باقی مانده اند. این خانه ها هم به صورت املاک متروکه در محله رها شده اند و ورثه تصمیمی برای ساخت و ساز و یا احیای آن نمی گیرد. حمام قدیمی محله دزاشیب این روزها به رستوران سنتی تبدیل شده و از کوچه آشتی کنان خبری نیست.
منبع: همشهری آنلاین