این تانک تاریخ دنیا را برای همواره تغییر داد
به گزارش مجله رویگری، در اواسط جنگ جهانی اول، فرانسوی ها اذعان داشتند که در حال مبارزه در جنگی هستند که بازنده آن خواهند بود. زیرا آن ها برای اینکه آلمانی ها را به سرزمین خودشان بازگردانند تلفات زیادی داده بودند؛ و علیرغم یاری سربازان بریتانیایی، اگر نرخ تلفاتشان در 1915 و 1916 همینطور باقی می ماند، تا سرانجام جنگ، دیگر مردی در فرانسه باقی نمی ماند.
به گزارش خبرانلاین، مهندسان فرانسوی احتیاج به یک نوع سلاح جنگی را حس می کردند که بتواند از سربازان شان در مقابل سلاح های گرم محافظت کند (حداقل در برابر سلاح هایی با کالیبر پایین) و مهم تر اینکه بتوانند با محافظت بیشتری سنگر به سنگر پیش بروند و به دشمن فشار بیاورند.
هدف اصلی این طراحی، کاهش تلفات و ایجاد نوعی سلاح بود که بتواند به راحتی به سمت جبهه خشن، زیر بمباران شدید و به شدت محافظت شده ارتش آلمان پیش برود و آن ها را از بین ببرد.
این فناوری احتیاج به خلق چنین قطعه مهندسی داشت، که طرح آن از قبل موجود بود؛ بنابراین آن ها با کمی خلاقیت طرح قبلی را اصلاح نموده و آن را به سمت طراحی یک تانک سوق دادند. چنین مفهومی به پروژه شخصی لوئیس رنو، خالق واقعی ماشین های رنو تبدیل شد.
مشکل اصلی طراحی اولیه وزن آن، نسبت به زره واکنشی نصب شده روی تانک بود که در عین حفظ تحرک بالا و چابکی بتواند در مقابل بمب افکن ها و توپخانه های دشمن مقاومت نموده و سرنگون نگردد.
برجک کاملا چرخان نصب شده بر روی تانک، چیز تازهی نبود. زیرا در اتومبیل های زرهی فرانسوی در ابتدای جنگ جهانی اول و در سال 1905 از چنین چیزی استفاده شده بود. در ساخت آن از یک مسلسل 8 میلیمتری هاتچیکس بعنوان سلاح اصلی استفاده شد، اما نسخه 1918 با یک توپ 38 میلیمتری Puteaux SA مجهز شده بود.
این تانک زرهی با ضخامت 22 تا 8 میلیمتر طراحی شده بود، تا قسمت های حیاتی تانک ضخیم تر باشد و قسمت هایی با ضخامت کمتر بتوانند نسبت وزنی را برای داشتن قدرت خوب حفظ نمایند. رنو می خواست از موتوری استفاده کند که قبلا فراوری شده بود و 18 اسب بخار قدرت داشت، اما پس از ساخت اولین نمونه اولیه، متوجه شد که این موتور برای وزنی معادل 6.4 تن کافی نخواهد بود؛ بنابراین رنو تصمیم به طراحی موتوری کاملا تازه گرفت تا بتوان از آن بطور خاص در فراوری تانک اف. تی استفاده کرد.
ساخت یک موتور 4 سیلندر، 4.5 لیتری ترموسیفون خنک نماینده آب (: Thermosiphon) به پدیده ای گفته می گردد که سیستم فاقد هرگونه پمپ برقی یا مکانیکی است و جهت جابجایی آب با استفاده از گرمای خورشید مایع جابجا می گردد.
مشکل عمده این سیستم پدیده یخ زدگی در فصول سرد است) که 39 اسب بخار نیرو فراوری می نماید. این نیرو، نسبت وزن به قدرت موتور را به 6 اسب بخار در هر تن می رساند (بدون در نظر گرفتن وزن سرنشینان). این تانک فقط دو سرنشین داشت، علت اول این بود که تعداد سربازان فرانسوی در سال 1917 کم شده بود و علت دوم اینکه با سوار شدن فقط دو نفر در هر خودروی زرهی، فرانسویان می توانستند به طور همزمان از خودرو های زرهی بیشتری استفاده نمایند.
بعد از ساخت سه نمونه اولیه، کمیسیون این طرح را پذیرفت و اولین سری این خودرو زرهی را در دسامبر 1916 سفارش داد تا بتوانند در اواخر فوریه 1917 آن ها را به خط مقدم تحویل دهند. فراوری اولین سری آن ها بسیار آرام پیش رفت، تا اینکه روند فراوری آن را صنعتی کردند. تا انتها سپتامبر 1917، 85 تانک و تا انتها نوامبر 1918، تعداد 2690 تانک دیگر به خط مقدم تحویل داده شدند.
بسیاری از مورخان بر این واقعیت اتفاق نظر دارند که در واقع ساخت این تانک بود که به فرانسه یاری کرد تا پیروز جنگ باشد، در غیراینصورت آن ها جنگ را تا قبل از تابستان 1918 باخته بودند.
با وجود اینکه تانک خیلی دیر وارد میدان جنگ شد، اما در واقع اولین خوروی زرهی بود که وارد خط مقدم شده بود؛ و نکته جالب این است که پس از فراوری اف. تی، تمام کشور های بزرگ دیگر، از طراحی تانک اف. تی الهام گرفته و تانک های خودشان را فراوری کردند.
منبع: فرارو