خداحافظی با داریو فو - مجله رویگری

به گزارش خبرنگاران، بانکوک پست نوشت: داریو فو نویسنده، کارگردان، طراح صحنه و بازیگر برنده نوبل ادبیات بود که روز پنج شنبه (22 مهرماه) در سن 90 سالگی درگذشت. روز جمعه تابوت او در سالن تئاتر پیکولو شهر میلان قرار داده شد و دوست دارانش با آوردن دسته های گل با او وداع کردند.

پشت تابوت فو عکسی از چهره خندان او در حالی که یک قلم موی نقاشی را بالای صورتش گرفته، روی سه پایه قرار داشت. این هنرمند پیش از روی آوردن به نمایشنامه نویسی و تئاتر، به تحصیل در رشته هنرهای زیبا و معماری می پرداخت.

مراسم ختم نویسنده نمایشنامه معروف مرگ ناگهانی یک آنارشیست روز شنبه در کلیسای گوتیک میلان برگزار می شود.

یک دانشجوی 27 ساله رشته تاریخ که برای ادای احترام به داریو فو به سالن تئاتر پیکولو آمده بود، گفت: فو هنرمندی 360 درجه بود. او در جهانی تئاتر یک مبدع واقعی بود، همین طور هم در عرصه زبان شناسی. او همچنین یک نقاش بزرگ بود که با رنگ های خارق العاده آثاری دیدنی خلق می کرد. نبوغ داریو فو در توانایی او در ترکیب طنز با لحظات تفکر عمیق نهفته است.

داریو فو متولد 24 مارس 1926، از تاثیرگذارترین نویسندگان معاصر ایتالیا بود که علاوه بر نویسندگی، به کارگردانی، طراحی صحنه و لباس، بازیگری و آهنگسازی نیز پرداخته است.

در سال 1940، هنگامی که بسیار جوان بود به شهر میلان نقل مکان کرد و در آکادمی هنرهای زیبای بررا مشغول تحصیل شد. پس از جنگ، در دانشکده معماری پلی تکنیک میلان ثبت نام کرد، اما دانشگاه را نیمه تمام گذاشت.

مادرش زنی روشنفکر و سرزنده بود و در محیط پرشوری که در خانه ایجاد کرده بود، داریو جوان توانست با نویسندگان بزرگی همچون برتولت برشت، ولادیمیر مایاکوفسکی و فدریکو گارسیا لورکا آشنا شود. او در سال 1952 و با نوشتن مونولوگ هایی برای رادیو، همکاری اش را با رادیو و تلویزیون دولتی ایتالیا آغاز کرد.

در سال 1954 بافرانکا رامه، بازیگر اصلی آثارش ازدواج کرد و پنج سال بعد کمپانی فو ـ رامه را که تعدادی از آثار مهم وی همچون مقصر همیشه شیطان است محصول فعالیت های آن است، تاسیس کرد.

در سال 1962 به دعوت مدیر تلویزیون ایتالیا نویسندگی و کارگردانی یک برنامه تلویزیونی را برعهده گرفت، اما تعدادی از نوشته ها به دلیل داشتن محتوای سیاسی، دچار سانسور شدید شدند. داریو فو و همسرش به عنوان اعتراض، برنامه را ترک کردند و کناره گیری آن ها از رادیو و تلویزیون تا 15 سال بعد ادامه پیدا کرد. در فاصله این سال ها داریو فوبیشتر به کارگردانی آثار نمایشی پرداخت.

در سال 1969 یکی از مطرح ترین آثارش اسرار کمدی را که کنکاشی است در شناخت ریشه های فرهنگ عامه به روی صحنه برد. این مونولوگ بلند که در آن از زبان گرملوت به شیوه ای سرگرم کننده استفاده شده، با استقبال شدید تماشاگران روبرو می شود. بسیاری این اثر را شاهکار داریو فو می دانند .

در سال های پس از آن به نوشتن متون نمایشی و آموزشی پرداخت که از جمله آن ها فرهنگ کوچک هنرپیشه (1987) است که به فارسی نیز برگردانده شده است. در سال های 78ـ 1977 فو به یکی از شناخته شده ترین نویسندگان ایتالیا در عرصه بین المللی بدل شد و آثارش در 50 کشور جهان چاپ و به 30 زبان ترجمه شدند.

داریو فو در سال 1997 میلادی پیروز به دریافت جایزه نوبل ادبیات شد. از آثار مشهور این نویسنده بنام می توان به اسرار کمدی، مرگ تصادفی یک آنارشیست، حساب پرداخت نمی شه! و نگهبان تقاطع جاده و راه آهن اشاره کرد.