درمان بیماری ارتفاع
به گزارش مجله رویگری، بیماری ناشی از کمبود اکسیژن در خون و بافت ها در اثر صعود به ارتفاعات را بیماری ارتفاع گویند که صعود سریع به ارتفاعات عامل ایجاد این نوع بیماری می گردد. در ارتفاعات اندازه اکسیژن هوا کاهش می یابد و
نویسنده: احمد حاجی شریفی
بیماری ناشی از کمبود اکسیژن در خون و بافت ها در اثر صعود به ارتفاعات را بیماری ارتفاع گویند که صعود سریع به ارتفاعات عامل ایجاد این نوع بیماری می گردد. در ارتفاعات میزان اکسیژن هوا کاهش می یابد و سطوح پایین اکسیژن در خون و بافت ها منجر به علایمی مانند: خستگی، بی قراری، سردرد و تهوع می گردد، این شرایط تحت اسم بیماری ارتفاع شناخته شده و این بیماری معمولاً در کوه نوردان دیده می گردد، امّا افرادی که از منطقه های در سطح آب دریا به منطقه ها مرتفع پرواز می نمایند هم در هنگام رسیدن، دچار درجاتی از بیماری ارتفاع می شوند. شدت بیماری، به میزان ارتفاع و سرعت سعود بستگی دارد اما این بیماری غالباً در ارتفاع کمتر از 24000 متر (8000 فوت) رخ نمی دهد.
علایم بیماری:
علایم تا 6 ساعت پس از رسیدن به ارتفاعات ظاهر می گردد که عبارتند از: سردرد، خستگی، ضعف، بی قراری و تهوع. علایم خفیف بوده و در عرض یک تا دو روز از بین می فرایند مگر این که به صعود ادامه بدهید، در این صورت علایم شدیدی مثل تنگی نفس و استفراغ طی 36 ساعت بعد در بعضی افراد تظاهر می یابد و در مواردی نادر تجمع مایع در ریه و خلط کف دار به وجود می آید، مغز ممکن است متورم شده و اول منجر به اختلال در راه رفتن و حرکات بی هدف گردد. در صورت عدم درمان علایم بیشتری ظاهر می شوند که شامل: گیجی، حملات تشنجی و حتی کُما می باشند.بیشتر بخوانید:آنالیز دلیل و روش درمان بیماری ترس از ارتفاع
اقدامات مؤثر:
در موارد خفیف؛ ضد درد، استراحت، مایعات کافی و یک رژیم غذایی سبک شما را به آب و هوای تازه عادت خواهد داد و باید تا از بین رفتن علایم از صعود بیشتر اجتناب کنید. در این موارد بازگشت سریع به ارتفاع پایین تر ضروری می باشد که کاهش ارتفاع تا 300 متر (1000 فوت) کافی است تا علایم را از بین ببرد و اگر عوارض باقی بمانند بستری در بیمارستان لازم است.جلوگیری از بیماری ارتفاع:
شرط لازم برای کوه پیمایی در ارتفاعات بلند آمادگی جسمانی کامل و خوب است، ولی صعود به ارتفاعات بالا مرحله به مرحله و تدریجی باید صورت گیرد، به این ترتیب که فرد باید به فواصل چندین روز در ارتفاعات میانه اقامت نموده، سپس به صعود ادامه دهد و مایعات به میزان کافی مصرف کند، گاهی داروی استازولامید (1) از پیش تجویز می گردد تا حساسیت به بیماری ارتفاع را کاهش دهد، ضمناً یکی از وسایل ضروری برای افرادی که به ارتفاعات بالای 3700 متر (12000 فوت) صعود می نمایند، کپسول اکسیژن است تا در موارد پیش بینی نشده بیماری مصرف گردد.پی نوشت ها:
1.Acetazolamide
منبع مقاله :حاجی شریفی، احمد، (1395)، دائرة المعارف گیاه درمانی ایران، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ پازدهم.
منبع: راسخون